Andleysið mikla...

Jæja nú er það opinbert. Ég er algerlega þurrausin af öllum athyglisverðum hlutum til að skrifa um. Allar uppástungur vel þegnar svona by the way. Það eina sem mér möglega dettur í hug að skrifa um er hvað ég var dugleg í garðverkunum í gær og hvað ég er búin að fara mikið í ræktina ...en hver ætti svo sem að nenna að lesa það. Ég er meira að segja svo yfir mig hneyskluð á framgangi mála á alþingi að ég get ekki einu sinni skrifað um pólitík lengur. ...og let´s face it maður getur það nánast alltaf. Eitt reyndar sem mig langaði að koma á framfæri var:

MIG VANTAR BASSA OG BASSAMAGNARA

...allir sem eiga slíkar eðalgræjur á háaloftum hjá sér og vilja losna við skilji e. símanúmer í commentakerfinu. Það eru í raun og veru mikil forréttindi að fá að selja mér bassa, þegar H-vaði fer í Eurovision á næsta ári fyrir Íslands hönd þá getið þið sagst þekkja mig... Allir sem kunna eitthvað á bassa skilji líka e. símanúmerin sín.

Jú það er eitt sem ég get sagt ykkur. Í gær, í garðslættinum mikla, þá fannst mér í smástund ég vera komin heim í sveitina í heyskap. Alveg merkilegt hvað eitthvað einfalt eins og lykt af nýslegnu grasi getur haft á mann mikil áhrif.